ایران عزیزمان همگام با بهار، پای در قرن جدید می گذارد. همه دعاهایم در تحویل سال نو و قرن جدید این است که تصیم گیران و تصمیم سازان کشور، سال جدید را با نگاهی نو به سیاست، اقتصاد و اجتماع آغاز کنند.
سال نو را در حالی جشن می‌گیریم که مذاکرات برجام به ایستگاه پایانی خود رسیده است. در مناسبات منطقه ای به عنوان یک قدرت ظهور کرده ایم و در دفاع از کیان ملی، نفس دشمنان ایران را با موشک های نقطه زن می گیریم. همه اینها، برای هر میهن پرستی مایه افتخار و مباهات است.
در سال جدید آرزو می کنم همانگونه که قدرت دفاعی کشور، امنیت ملی را تضمین کرده است، قدرت قضایی کشور به پایه ای برسد که بتواند مفسدان اقتصادی و اختلاسگران اعتماد ملی را به پای چوبه دار بکشد.

برای نسل من که بخشی از دوران دبیرستان و دانشگاه خود را در معرکه هشت سال دفاع مقدس سپری کرده است، “مردم ” پایه و اساس مشروعیت ملی تلقی می شوند. همان مردمی که با همه داشته ها و نداشته های خود وارد معرکه شده بودند تا از کیان ملی در مقابل دشمن خارجی در طول هشت سال، دفاع کنند.
در حالی وارد قرن جدید می شویم که فاصله میان حاکمیت و مردم بیشتر میشود و این اتفاق با فلسفه انقلاب اسلامی منافات دارد.پس، هنگامه تحویل سال دعا می کنم تا مسوولان کشوری در قرن جدید چشمهایشان را بشویند و به مردم نگاهی نو داشته باشند چرا که کوچک شدن سفره و اعتماد مردم به عنوان سرمایه های اصلی کشور، در شان مدعیان حکومت علوی نیست.

امید و آرزو، آخرین خواست های بشری است که به خاک سپرده می شود. در سال جدید و قرن نو آرزو می کنم که آرزوهای ملت بزرگ ایران، اولویت های کاری دولت و حکومت جمهوری اسلامی شود و هرگز میان دولت و ملت جدایی نیافتد چرا که در غیر این صورت، همه زیان خواهند دید.

در پایان، آرزوی من و همه ملت ، هماره برافراشته ماندن پرچم سه رنگ و زیبای ایران عزیز است.